ข้อมูลจากวิกิพีเดียระบุว่า การค้าประเวณีในประเทศไทย มีบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์ตั้งแต่ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 - 17 การค้าประเวณีในไทยเริ่มเป็นที่แพร่หลายกับชาวตะวันตก ในช่วงที่มีการติดต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกับชาวตะวันตก มีหลักฐานเป็นศัพท์ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เรียกว่า รับจ้างทำชำเราแก่บุรุษ ต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์ ในประมวลกฎหมายตรา 3 ดวง – บทพระไอยการลักษณะผัวเมีย มีการบัญญัติผู้ค้าประเวณีว่า หญิงนครโสเภณี และสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีสถานประกอบการเรียกว่า โรงหญิงนครโสเภณี โดยทั่วไปมีโคมสีเขียวตั้งข้างหน้า จึงเรียกกันว่า สำนักโคมเขียว
ก่อนปี พ.ศ. 2499 การค้าประเวณีไม่ถือว่า ผิดกฎหมาย แต่เมื่อมีพระราชบัญญัติปรามการค้าประเวณี พ.ศ. 2503 กำหนดว่าการค้าประเวณีเป็นความผิดอย่างชัดเจน
ปัจจุบันประเทศไทยมี พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ.2539 กำหนดว่า การเข้าติดต่อ ชักชวน แนะนำตัว การเข้าไปมั่วสุมในสถานการค้าประเวณีเพื่อประโยชน์ในการค้าประเวณี การเป็นธุระจัดหา การโฆษณา การเป็นเจ้าของแหล่งค้าประเวณี เป็นความผิด แต่ไม่ได้กำหนดว่าการร่วมประเวณีเพื่อแลกค่าตอบแทน โดยไม่ได้เป็นลักษณะมั่วสุมกันหรือทำเป็นกิจการ นั้นเป็นความผิด
ปัจจุบันมีทั้งฝ่ายที่เรียกร้องให้การค้าประเวณีทุกรูปแบบเป็นความผิด เพราะเป็นเรื่องที่ขัดต่อศีลธรรม ขณะที่อีกฝ่ายก็เรียกร้องว่าการค้าประเวณีในลักษณะมั่วสุมกัน หรือการชักชวนโฆษณา การจัดแหล่งค้าประเวณีอย่างเป็นกิจจะลักษณะก็ไม่ควรผิดกฎหมาย เพราะเป็นการประกอบอาชีพแบบหนึ่ง
ภาพหน้าแรก จาก Blemished Paradise
แสดงความเห็น