กัญชาแก้ปัญหาความยากจนของเกษตรกรไทย

ถ้ารัฐบาลอนุญาติให้เกษตรกรที่มีหนี้สิน สามารถยื่นขออนุญาติปลูกกัญชาเพื่อการค้ากับหน่วยงานของรัฐที่ก่อตั้งเพื่อกำกับดูแลเรื่องนี้โดยตรง  โดยสามารถปลูกได้ตามจำนวนสัดส่วนหนี้สินที่มี (ผลผลิตที่ได้รัฐจะเป็นคนรับซื้อ และให้นำเงินส่วนนี้ไปชำระหนี้) ส่วนรัฐบาลก็สามารถนำไปจำหน่ายต่อเช่นเดียวกับเหล้า บุหรี่ ซึ่งมีอันตรายและผลกระทบต่อสังคมโดยรวมมากกว่ากว่า และผลประโยชน์ส่วนใหญ่ยังตกเป็นของนักธุรกิจ ผู้ประกอบการ มากกว่ารัฐหรือประชาชน เพราะเพียงรายได้จากภาษีเหล้าและบุหรี่  หากกัญชาถูกกฎหมาย ผลประโยชน์จะตกไปยังมือของประชาชน เกษตรกร และรัฐบาลโดยตรง โดยรัฐยังสามารถทำเป็นสินค้าส่งออก หรือจำหน่ายทางการแพทย์  ประชาชนคนธรรมดาที่เจ็บป่วย(ด้วยโรคที่กัญชารักษาได้ ) สามารถขออนุญาติปลูกเพื่อการรักษาโดยต้องมีใบแพทย์สั่ง และใบอนุญาติปลูกต่ออายุรายเดือน ปี เพื่อลดค่าใช้จ่ายในการรักษา ค่าเดินทาง และยังทำให้สุขภาพจิตผู้ป่วยดีเพราะได้ปลูกต้นไม้ ได้อยู่กับธรรมชาติ  ส่วนประชาชนทั่วไปที่อายุ 20 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป สามารถซื้อ ครอบครอง และใช้กัญชาเพื่อการผ่อนคลายได้ตามเวลา สถานที่ ที่รัฐจำกัดโดยไม่ผิดกฎหมาย เพราะกัญชาไม่ก่อให้เกิดอาชญากรรมและภัยร้ายต่อสังคม   ดังนั้น ! ประชาชนควรมีสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานในการเลือกหาวิธีประกอบกิจกรรมใด กิจกรรมหนึ่ง ที่ช่วยผ่อนคลายและให้ความสุขความจรรโลงต่อทั้งจิตใจและร่างกาย อันเป็นความต้องการพื้นฐานของการมีชีวิต โดยกิจกรรมนั้นต้องไม่ส่งผลเสียต่อคนรอบข้างและต่อตนเอง .